ISO PLUS; 500 ml

ISO PLUS; to izotoniczny nap;j regeneracyjny dla sportowc;w oraz wszystkich os;b korzystających z r;żnych form rekreacji ruchowej. Szybko i w maksymalnym stopniu uzupełnia wodę i najważniejsze związki mineralne. Zawiera węglowodany o zr;żnicowanej wielkości cząsteczek oraz witaminę Bt (L-karnitynę) ; najważniejszą witaminę kontrolującą sprawny przebieg proces;w energetycznych. ISO PLUS; dostarcza organizmowi tych wszystkich składnik;w, kt;rych ubytek podczas wysiłku prowadzi do lawinowego narastania uczucia zmęczenia, zaś po zakończeniu pracy zakł;ca odpoczynek, utrudnia regenerację i spowalnia rozw;j zdolności wysiłkowych.

WODA

Pierwszoplanowe zadanie wody podczas wysiłku polega na chłodzeniu pracującego organizmu. Jest ona transportowana w postaci potu na powierzchnię sk;ry, skąd odparowuje i w ten spos;b obniża ciepłotę ciała.
Wszystkie reakcje życiowe przebiegają w środowisku wodnym naszego organizmu.
W fazie wodnej krwi rozwożony jest tlen, glukoza (najważniejszy składnik energetyczny), aminokwasy (najważniejsze składniki mięśni), większość witamin oraz składnik;w mineralnych. W fazie wodnej krwi rozpuszczają się też niemal wszystkie, szkodliwe produkty przemiany materii, ekspediowane do nerek i następnie usuwane poza organizm.
W fazie wodnej kom;rek mięśniowych rozpuszczone są te same składniki odżywcze, co w fazie wodnej krwi, jak r;wnież liczne enzymy kontrolujące przebieg proces;w życiowych, w tym przebieg proces;w energetycznych. R;wnież szkodliwe produkty przemiany materii rozpuszczane są przed wydaleniem w wodzie kom;rkowej.
Kiedy zaczyna brakować wody, kt;rej ubywa podczas wysiłku wraz z potem, niebezpiecznie wzrasta ciepłota ciała. Krew ulega zagęszczeniu, z ogromnym trudem dociera do naszych kom;rek, zaś serce ma ogromne kłopoty z jej przepompowywaniem. Zagęszczona krew nie rozwozi właściwie składnik;w odżywczych do kom;rek i nie odbiera od nich szkodliwych produkt;w przemiany materii.
Kiedy ubywa wody we wnętrzu kom;rek mięśniowych, ustają przebiegające w jej obecności przemiany energetyczne i inne procesy życiowe, wzrasta niebezpiecznie stężenie jon;w niekt;rych pierwiastk;w i szkodliwych produkt;w przemiany materii. Nasze mięśnie, w tym mięsień sercowy, tracą zdolność do sprawnego wykonywania pracy, co odczuwamy jako skrajne wyczerpanie.
Przy niedostatku wody wzrasta ciepłota ciała, gdyż nie jest ono właściwie schładzane poprzez jej odparowywanie z powierzchni sk;ry. Wzrost temperatury grozi przegrzaniem organizmu, szczeg;lnie niebezpiecznym dla m;zgu. W tej sytuacji m;zg stara się ; w obawie o swoją egzystencję ; jak najbardziej uprzykrzyć nam wysiłek i kreuje obraz niezwykłej uciążliwości wykonywanej przez nas pracy, co nazywane jest subiektywnym uczuciem zmęczenia.
W tej sytuacji widzimy, że ubytek wody podczas wysiłku w najwyższym stopniu odpowiada za to, kiedy pojawi się zmęczenie i jak mocno będzie ono dla nas dokuczliwe.
Ubytek każdego procenta wody skutkuje utratą 10% zdolności wysiłkowych, jednak już po ubytku 4% następuje całkowita niemożność dalszego kontynuowania pracy.

Spadek wydolności w miarę utraty wody

SKŁADNIKI MINERALNE

Trzy składniki mineralne są najważniejsze dla jakości wykonywanej pracy: s;d, potas i magnez. Przede wszystkim należą one do tzw. pierwiastk;w elektrolitowych, kt;re zawiadują gospodarką wodną organizmu. To właśnie dzięki ich obecności organizm utrzymuje odpowiednią objętość krwi i właściwy poziom nawodnienia kom;rek, jak r;wnież ekspediuje wodę w postaci potu na powierzchnię sk;ry, skąd ta ; odparowując ; schładza cały organizm.

S;d koncentruje się na zewnątrz, zaś potas we wnętrzu kom;rek, co kształtuje gradient elektrochemiczny tkanek ; najważniejsze zjawisko dla przebiegu wszystkich proces;w życiowych. Dzięki takiemu rozmieszczeniu tych pierwiastk;w i tworzonemu przez nie gradientowi, nasz m;zg może wysyłać poprzez układ nerwowy sygnały do naszych mięśni, zaś mięśnie mogą się kurczyć, czyli wykonywać pracę. Dzięki temu zjawisku przenikają też do kom;rek mięśniowych substancje odżywcze i cząsteczki wody, jak r;wnież opuszczają je zbędne chwilowo jony i szkodliwe produkty przemiany materii.

Magnez ; pompując bezustannie s;d na zewnątrz kom;rek - r;wnież bierze udział w kształtowaniu gradientu elektrochemicznego tkanek, ale jednocześnie pozostaje pierwiastkiem o kluczowym znaczeniu dla przebiegu proces;w energetycznych...

Odżywcze składniki energetyczne są rozkładane (spalane) we wnętrzu organizmu, w efekcie czego, energia ich wiązań chemicznych zostaje przeniesiona na wysokoenergetyczne rodniki fosforanowe związku o nazwie ATP. Dopiero ATP dostarcza ostatecznie energii napędzającej skurcze wł;kienek mięśniowych. Magnez zar;wno wsp;łpracuje z enzymami i innymi związkami przenoszącymi energię ze składnik;w odżywczych na ATP, transportującymi energię ATP we wnętrzu kom;rek i oddającymi ją wł;kienkom mięśniowym, jak r;wnież jest składnikiem samego ATP, bez kt;rego związek ten nie m;głby wykonywać swych zadań życiowych.

Ponieważ jednak omawiane tu składniki mineralne transportują wodę na powierzchnię sk;ry, dlatego też ; jak w przypadku wody ; zaczyna ich ubywać w miarę kontynuowania pracy.

Kiedy zaczyna brakować sodu, potasu i magnezu, mięśnie co raz słabiej odpowiadają na sygnały dobiegające z m;zgu, co raz słabiej się kurczą i co raz wolniej rozkurczają, co prowadzi do ich osłabienia i pojawiania się bolesnych kurcz;w mięśniowych. Ich niedob;r najdotkliwiej odbija się na czynnościach i ekonomii pracy mięśnia sercowego i może doprowadzić ; w skrajnych przypadkach ; do omdlenia lub nawet zatrzymania akcji serca. W lżejszych przypadkach, jest jedną z przyczyn lawinowego narastania uczucia zmęczenia.

WĘGLOWODANY

Węglowodany to składniki energetyczne pożywienia o r;żnej strukturze, kt;re ; najczęściej ; ulegają w organizmie przekształceniu w glukozę. Natomiast glukoza jest najważniejszym źr;dłem energii dla naszego m;zgu i całego układu nerwowego, jak r;wnież dla pracujących mięśni ; w tym ; mięśnia sercowego. Glukoza może dostarczać mięśniom energii zar;wno w warunkach komfortu tlenowego, czyli w trakcie wysiłk;w bardzo długich, jak też w warunkach beztlenowych, czyli przy wysiłkach kr;tkotrwałych, jednakowoż niezwykle intensywnych. Pomimo tak ważnej funkcji pełnionej przez glukozę, organizm ma bardzo poważne kłopoty z jej gromadzeniem na zapas. Pewną, niewielką jej ilość magazynuje on w mięśniach i w wątrobie, w postaci związku nazywanego glikogenem. Jednocześnie wątroba posiada zdolność wytwarzania glukozy ze składnika wł;kienek mięśniowych ; alaniny. Jednak największą ilość glukozy potrafi organizm zgromadzić tylko w tkance tłuszczowej, w postaci związku związanego z cząsteczkami tłuszczu, nazywanego glicerolem.
Jednakże, dla sportowc;w i os;b aktywnych znaczenie ma tylko ta niewielka pula glukozy zmagazynowana w mięśniach i wątrobie, w formie glikogenu. Pula ta wyczerpuje się jednak ; niestety ; bardzo szybko i starcza jedynie na pokrycie potrzeb energetycznych pierwszych minut pracy. Wprawdzie ; po wyczerpaniu zapas;w glukozy z glikogenu ; wątroba może ją produkować z alaniny, jednak wtedy organizm musi niszczyć wł;kienka mięśniowe w celu uwolnienia z nich tego składnika. Niszczenie wł;kienek mięśniowych ; co logiczne ; musi fatalnie odbijać się na zdolności mięśni do pracy. Teoretycznie - w następnej kolejności ; organizm może czerpać glukozę z glicerolu, z tłuszczu zgromadzonego pod sk;rą. Jednak tutaj napotyka na dwie przeszkody: 1) przemiana glicerolu w glukozę jest procesem powolnym i kosztownym energetycznie 2) sportowcy i ludzie aktywni fizycznie nie dysponują odpowiednio wysokim zasobem tkanki tłuszczowej ; po prostu ; są szczupli.
Tak więc - w miarę kontynuowania wysiłku - szybko dochodzi do co raz większego niedoboru glukozy. Kiedy zaczyna jej brakować w organizmie, mięśnie ; w tym mięsień sercowy - tracą swoje podstawowe źr;dło energii i kurczą się co raz to słabiej. Wprawdzie wszystkie mięśnie mogą ; alternatywnie do glukozy ; spalać też inne składniki energetyczne: aminokwasy i kwasy tłuszczowe, jednakże, aby spalanie to przebiegało sprawnie, potrzebują one ; tak czy tak - przynajmniej minimalnych porcji glukozy.
Jednak najgorsze skutki niesie niedob;r glukozy dla m;zgu, dla kt;rego związek ten jest ; w praktyce ; jedynym składnikiem energetycznym. M;zg, pragnąc zarezerwować dla siebie krytyczną rezerwę glukozy, potęguje nasze wyobrażenie o ciężarze wykonywanej przez nas pracy i hamuje ; wbrew naszej woli ; impulsy kurczące wł;kienka mięśniowe. Przy drastycznym spadku poziomu glukozy dochodzi do całkowitej niemożności kontynuowania wysiłku nazywanej upadkiem mięśniowym ; a w skrajnych przypadkach ; nawet do omdlenia i utraty świadomości.

L-KARNITYNA

L-Karnityna (wit. Bt) to najważniejsza witamina dla czasu trwania wysiłku...
Im bowiem dłużej trwa wysiłek, tym co raz to większego znaczenia nabierają kwasy tłuszczowej jako składniki energetyczne. W coraz to większym stopniu zaczynają one zastępować glukozę i oszczędzać jej rezerwy dla podtrzymania proces;w energetycznych, przebiegających w pracujących mięśniach oraz prawidłowej pracy m;zgu i całego układu nerwowego. Wprawdzie kwasy tłuszczowe dostarczają dwa razy więcej energii, aniżeli glukoza, to jednak mają jeden podstawowy mankament: nie potrafią samodzielnie wnikać do miejsc ich spalania w kom;rkach mięśniowych, nazywanych mitochondriami. To dopiero L-karnityna wiąże te kwasy, wprowadza je do mitochondri;w i wprzęga w procesy spalania z pozyskaniem energii do pracy.
Kolejne zadania witaminy Bt polegają na usuwaniu z mitochondri;w szkodliwych produkt;w przemiany materii oraz stabilizacji struktury tych twor;w kom;rkowych, co zapobiega ich niszczeniu i zapewnia im prawidłową pracę podczas wysiłku, polegającą na pozyskiwaniu energii ze składnik;w pokarmowych i jej przemianie we wspominany, wysokoenergetyczny związek napędzający wł;kienka mięśniowe - ATP.
L-karnityna pozostaje jednocześnie niezbędna do wytwarzania związku nazywanego acetylocholiną, kt;ry przenosi impulsy z układu nerwowego do kom;rek mięśniowych i - tym samym ; pośredniczy w kurczeniu wł;kienek mięśniowych pod wpływem sygnał;w płynących z naszego m;zgu.
Wprawdzie organizm częściowo sam potrafi wytwarzać L-karnitynę, to jednak resztę musi pobierać z pożywienia. Problem jedynie w tym, ze witamina ta występuje tylko w mięsie, zaś sportowcy i osoby ćwiczące rekreacyjnie często ograniczają spożycie wyrob;w mięsnych z uwagi na aspekty dietetyczne i zdrowotne.
Przy niskim zasobie L-karnityny spalanie tłuszczu staje się utrudnione i organizm tym szybciej wyczerpuje rezerwę glukozy w postaci glikogenu. Niekt;re mitochondria pozbawione należytej ochrony łatwo ulegają uszkodzeniom; najpierw zaprzestają pełnienia swych funkcji energetycznych, potem rozpadają się, zaś ich rozpad zalewa kom;rkę szkodliwymi dla niej molekułami i ; w skrajnych przypadkach ; doprowadza do niszczenia całych kom;rek mięśniowych. Ta sytuacja odbija się niekorzystnie na zdolnościach mięśni do pracy i ma szczeg;lnie negatywne znaczenie dla mięśnia sercowego.
Przy niskim zasobie L-karnityny utrudniona staje się też produkcja acetylocholiny, co zmniejsza zdolności kurczliwe wł;kienek mięśniowych.
Wprawdzie organizm usiłuje radzić sobie z zaistniałą sytuacją i wzmaga samodzielną produkcję witaminy Bt, to jednak wzmożona jej produkcja może przynosić też negatywne skutki; organizm rozbija białka wł;kienek mięśniowych, gdyż tylko w ten spos;b ; jak dowiodły badania ; potrafi pozyskiwać składniki niezbędne do produkcji L-karnityny. Nie trudno zgadnąć, że niszczenie wł;kienek dodatkowo obniża zdolności kurczliwe i wysiłkowe mięśni - w tym - mięśnia sercowego.

ISO PLUS; dalej , więcej , lepiej

Jak widać: niedobory opisanych wyżej składnik;w sprzyjają szybkiemu rozwojowi zmęczenia podczas pracy i limitują czas kontynuowania wysiłk;w fizycznych. Aby ;oszukać; zmęczenie i długo cieszyć się ruchem oraz przyspieszyć regenerację powysiłkową i rozw;j zdolności wysiłkowych, należy uzupełniać systematycznie omawiane składniki podczas ćwiczeń i tuż po ich zakończeniu.
Wodę i najważniejsze pierwiastki elektrolitowe - w trakcie wysiłku - właściwie uzupełnimy jedynie napojem izotonicznym, czyli takim, w kt;rym stężenie cząsteczek jest identyczne, jak w płynach ustrojowych człowieka.

Na czym jednak polega wyższość napoj;w izotonicznych nad innymi produktami rynkowymi?...

Powszechne napoje rynkowe są: hipotoniczne (wody stołowe i mineralne), albo hipertoniczne (soki owocowe, napoje słodzone i gazowane). W pierwszych stężenie cząsteczek jest znacznie niższe, w drugich zaś znacznie wyższe, niż w płynach ustrojowych człowieka. Ponieważ z przewodu pokarmowego może zostać wchłonięty jedynie płyn izotoniczny, organizm ; dla wyr;wnania stężenia ; wydziela do jelit wodę albo elektrolity. W ten spos;b, powszechne napoje rynkowe zamiast uzupełniać, czasowo pogłębiają deficyt wody albo elektrolit;w, co obrazuje zamieszczony poniżej rysunek:
Wysiłkowy deficyt wody

Sytuacja ta nie ma może wielkiego znaczenia w warunkach życia codziennego, jednak podczas wysiłku odbija się niekorzystnie na ostatecznie osiąganych rezultatach w postaci miejsca na podium lub jakości wykonanej jednostki treningowej. Natomiast napoje izotoniczne efektywnie i błyskawicznie uzupełniają deficyty wody i elektrolit;w; regulują gospodarkę wodno-elektrolitowa organizmu, utrzymując lub poprawiając jego zdolności wysiłkowe.

;

500 ml lub więcej w miarę zapotrzebowania w trakcie i/lub po treningu, wysiłku fizycznym

woda, sok owocowy, dekstroza, fruktoza, cukier, peptyd glutaminowy, składniki mineralne (cytrynian sodu, mleczan wapnia, chlorek sodu, wodorofosforan dipotasu, hydroksywęglan magnezu), kwas jabłkowy - regulator kwasowości, aromaty, emulsje smakowo-zapachowe, winian L-karnityny, E202 - konserwant, acesulfam K- substancja słodząca, barwnik E104
;